به گزارش پایگاه خبری افشاگری، تقوی نیا؛ فرانسه یکی از کشورهایی به شمار می رود که اگرچه در اذهان ملت ایران چندان به سان آمریکا و انگلیس بدنام نیست، اما تجربه نشان می دهد که در یک برهه تاریخی حساس ، دولت حاکم بر پاریس از پشت به حکومت وقت ایران خنجر زده است .
ماجرای خیانت مزبور به قرارداد فین کنشتاین در سال ۱۸۰۷ برمی گردد؛ فتحعلیشاه قاجار که ۳ سال درگیر جنگ با روسیه تزاری بود به سمت ناپلئون متمایل شد و قراردادی ۱۶ ماده ای با دولت فرانسه منعقد کرد .
بر اساس این قرارداد که به وسیله سرتیپ عسگرخان افشار ارومی به دربار ناپلئون فرستاده شد تا به توقیع وی برسد ، فرانسه تعهد می کرد یکم، خاک گرجستان را متعلق به ایران بداند ؛ دوم ژنرال گاردان را به ایران بفرستد تا قشون عباس میرزا را به وسایل نوین جنگی مجهز کند ؛ سوم ؛ ایران را در جنگ با روسیه تزاری یاری نماید .
در عوض ایران نیز تعهد کرد یکم با انگلیس اعلان جنگ نماید و اتباع انگلیس را از کشور اخراج کند ؛ دوم بنادر ایران را در اختیار نیروی دریایی فرانسه قرار دهد ؛ سوم هرگاه ناپلئون قصد حمله به هند را داشت آزاد باشد تا از خاک ایران عبور کند .
اما هنگام جنگ در اروپا ناپلئون در نبردهای ایلو و فریدلند بر تزار الکساندر روس پیروز شد و روسها تقاضای صلح کردند و عهدنامه تیلسیت بین آنها منعقد شد .
در پی عهدنامه تیلسیت ناپلئون معاهده فین کنشتاین را فراموش کرد و ایران را در نبرد با روسیه تنها گذاشت و از پشت به فتحعلیشاه قاجار خنجر زد.
حکومت قاجار که در برابر تزار تنها مانده بود اشتباهی بزرگتر انجام داد و به سمت انگلستان متمایل شد و قراردادهای مُجمَل و بعدا مُفصَل را با آن پادشاهی منعقد کرد .
اگرچه این قراردادها نیز به ایران کمکی نکرد و ایران ناچار شد در قرارداد گلستان از گرجستان و شیروان ،شکی ، باکو ، داغستان ، چچن و ... دست بردارد و انگلستان نیز مساعدت خاصی به دولت قاجار انجام نداد.
قراردادهای فین کنشتاین، مجمل و مفصل عبرتی تاریخی برای نسل حاضر است تا بدانند در روابط بین الملل تنها به اصل خودیاری باید متکی بود و امید به معاهداتی چون برجام و وعده هایی چون اینستکس برای کسب امنیت و تحصیل ثروت، جز خیالاتی خام نیست .
انتهای پیام/5487254
