به گزارش پایگاه خبری افشاگری،حمید کثیری، این روزها افرادی توسط قوه قضائیه بازداشت می‌شوند و بعد از تفهیم اتهام و طی مراحلی با قرار وثیقه آزاد می‌شوند و یا در بازداشت می‌مانند. تشخیص این موضوع نیز با قاضی پرونده است اما به نظر می‌رسد توجه به یک نکته بتواند در طی کردن روند قضایی پرونده این افراد کمک‌کننده باشد.
اکثر این افراد جزو کسانی هستند که در دعوت مردم به آشوب‌ها، اغتشاشات و اعتراضات غیر مدنی بسیار موثر بوده‌اند. (اعم از سلبریتی و غیره) بعضاً آرزویشان این بوده و هست که برای لحظاتی هم که شده بازداشت شوند!
چرا؟! مشخص است بازداشت آن‌ها مصادف است با رشد چند ده برابری، بلکه چند صد برابری رسانه‌شان. برابر است با ایجاد یک اعتبار اجتماعی عجیب و غریب برای آن فرد که تا پیش از این در مخیله‌اش خطور هم نمی‌کرده پس بدیهی است که خیلی از افراد دوست دارند پیشگام این موج باشند! (هر چند برخی نیز بدون توجه به هدف بزرگ شدن رسانه، پس از بازداشت چنین نتیجه‌ای برایشان ایجاد می‌شود)
حتی برخی برای پُز دادن که ما خیلی جلودار هستیم و ... مدام اسکرین از گوشی‌هایشان را پخش می‌کنند که مثلاً private number به ما زنگ زده و ...
اما بعد؛
وقتی فردی اینقدر رسانه را خوب بلد است و از قضا از هر فرصتی برای رشد رسانه‌اش استفاده می‌کند، عدم توجه به رسانه‌ی او در جرایم قضایی چه معنی می‌دهد؟!
دقت کنیم شروین حاجی پور پیش از انتشار موزیک ویدئویِ برای رسانه‌ای ۲۰۰ هزار نفره داشت. با انتشار آن ویدئو و وایرال شدنش حدود ۵۰۰ هزار نفر شد و بعد از بازداشتش در کمتر از سه، چهار روز با یک رسانه ۲.۴ میلیون نفری روبرو شد!! درست مثل اتفاقی که برای امثال حسین رونقی در این روزها افتاده.
رسانه امروز مهم‌ترین ابزار این جنس افراد است و ما کمترین توجهی به آن نداریم. رسانه‌ی همین افراد، یک قاتل به اسم مجیدرضا رهنور که در مشهد دو نفر را با قمه کشته، تبدیل به قهرمان ملی می‌کند! این یعنی ما در حکمرانی رسانه کار را ناقص دیده‌ایم و چه در فهم آن، چه در تقنین، چه در اجرا و چه در مقام نظارت و برخورد قضایی با اختلال روبرو هستیم.
مثال بزنم (همه‌ی این افراد در قوه قضائیه پرونده داشته‌اند)
حسن آقامیری یکی از سردمداران این قصه بود، بلد بود چطور مردم را تهییج کند، یأس‌پاشی کند و رسانه‌اش را رشد بدهد. لگد می‌زند و رشد می‌کند! و باز هم لگد و باز هم رشد!!
صادق زیباکلام لگد می‌زند و رشد می‌کند و باز هم لگد و باز هم رشد!
محمود صادقی لگد می‌زند و رشد می‌کند و باز هم لگد و باز هم رشد!
شاهین صمدپور، سیامک قاسمی و ...
حتی بعضاً افرادی در بازداشت هستند اما رسانه‌هایشان فعال است و در حال لگد زدن هستند! این دیگر نوبر است!! به عنوان مثال به رسانه‌های توماج صالحی و مصطفی تاج‌زاده نگاهی بیندازیم!! یا بعضاً افرادی در بازداشت هستند ولی خانواده‌هایشان به اعتبار آن فرد، یک شبه رسانه‌دار می‌شوند!! نمونه بارزش حسن رونقی است!
اگر جسارت نیست حکم این افراد نیز باید متناسب با جرمی که مرتکب شده‌اند باشد وگرنه چند روزی بازداشت و بعد آزادی او را تبدیل به قهرمان ملی خواهد کرد. حتی اگر آزاد هم نشود قهرمان می‌شود!! شاید اینکه این جنس افراد برای چندین سال ممنوع‌المنبر، ممنوع‌الرسانه و ممنوع‌الخروج شوند، حداقل کاری باشد که در مواجهه با آن‌ها می‌توان انجام داد. پازلی که هر بخشش نباشد کار ناقص می‌ماند! (این افراد رسانه را بسیار خوب می‌شناسند و هنر رسانه‌داری دارند و بُردشان قطعاً از شاعران زمان پیامبر بیشتر است!)
این کار هم غیر معمول نیست!
دو سال پیش یادتان می‌آید ایالات متحده با ترامپ چه کرد؟! او را دستگیر نکردند اما صفحه او با نزدیک به ۱۰۰ میلیون نفر در توییتر بسته شد و تا همین ماه گذشته اجازه ورود او به توییتر را ندادند!! این یعنی یک حکم متناسب با اندازه جرم فردی که امنیت کشور را می‌خواسته به خطر بیندازد. آنجا به توییتر نامه زدند، اینجا از خود فرد خواسته شود صفحه‌اش را حذف کند و ...
(البته این موضوع جزئیات فنی دارد که باید از صاحب‌نظران مشورت گرفته شود!)
این جنس افراد رگ حیات و ممات‌شان رسانه‌هایشان می‌باشد و از قضا با همین رسانه هم درآمد دارند و هم مملکت را به آشوب می‌کشند که البته برای مردمی که اثر این کار را نمی‌دانند، خیلی ملموس نیست که یک صفحه توییتر، یک پیج اینستا یک کانال تلگرام می‌تواند از یک تیربار وسط میدان انقلاب کشنده‌تر باشد. برای این افراد رسانه‌هایشان مهم‌تر از خودشان است!!!
به نظر می‌رسد عدم توجه به این موضوع ما را با مشکلاتی به مراتب بزرگ‌تر از آنچه امروز شاهد آن هستیم روبرو خواهد کرد. مشکلاتی پیچیده‌تر در آینده‌ای نه چندان دور ...
انتهای پیام/87544
